Op een relaxte zaterdagochtend schrijf ik deze blog. Na een drukke werkweek hoef ik vandaag even niets. Maar, lukt mij dat eigenlijk wel om even niets te doen? Ligt er toch niet weer een actielijstje op de loer? En, hoe zorg ik ervoor ik dat ontspannen niet verwar met consumeren?
Ik moet denken aan mijn vrienden van Urban Knowmads die mensen helpen bij het werken aan hun bewust-zijn-ontwikkeling. Daar heeft ‘niets doen’ heel veel mee te maken. Bewust-zijn-ontwikkeling gaat namelijk over in harmonie leren leven met jezelf, de ander en het grotere geheel. Laat dat nu net ook een uitgangspunt van de betekeniseconomie zijn! Om deze reden schreef ik in mijn boek IMPACT het hoofdstuk ‘Wakker worden Homo Slapiëns!‘.
Terug naar het ‘hier en nu’: mijn relaxte zaterdagochtend met een lekkere cappuccino. Ik laat mijn gedachten de vrije loop en moet plotseling denken aan loopbaangesprekken die ik jaren geleden, aan het begin van mijn werkende leven, met loopbaancoach Brigit Rozestraten had.
Wat doet iemand van begin twintig bij een loopbaancoach vraag je wellicht af? Dat zit zo: tijdens een gesprek met een adviseur van de HR afdeling van het bedrijf waar ik destijds werkte, werd er gevraagd of ik het na 2 jaar werken naar mijn zin had. Ik antwoordde dat ik het wel leuk vond, maar dat ik dat ik nog niet wist of ik de rest van mijn leven hetzelfde werk wilde doen. Maar ja, wat dan wel? De adviseur verwees mij naar Birgit. De gesprekken met Birgit inspireerde mij: haar filosofie, en tevens ook bedrijfsnaam: Just being sprak mij erg aan. Ze schreef in die periode een prachtig gedicht over ont-moeten. Daar werd ik destijds even stil van. Nu nog steeds eigenlijk. Het is namelijk zo herkenbaar wat Brigit schrijft. Want, waar zijn wij in onze welvarende wereld nu eigenlijk zo druk mee bezig…?
Het gedicht spreekt voor zich…
Als niets meer moet, is dat ont-moeten
Als niets meer moet, mag ik er zijn
Als niets meer moet, is alles mogelijk
Dan doet ontmoeten niet meer pijn
Het moeten zet me achter tralies
Met monsters om me heen op wacht
Afwijzing, Woede en Vernedering
Maar IK ben het die mezelf veracht
Ik maak van willen meestal moeten
Omdat ik steeds naar iets verlang
Goedkeuring, liefde of aanvaarding
En daarom ben ik altijd bang
Als niets meer moet, ontmoet ik Vrijheid
Zij wordt mijn liefste kameraad
Zij accepteert, steunt en vertrouwt me
Ik weet dat zij me nooit verraadt
Dan kan ik jou ook vrijheid geven
Ik houd je niet meer in mijn macht
Jij hebt recht op je eigen leven
Op jouw manier vanuit je kracht
Als niets meer moet, kan ik ontmoeten
Gewoon omdat het dan zo gaat
Niet meer de eis ontmoet te worden
Geen angst meer dat je me verlaat
Want zonder moeten is er Vrijheid
Vol liefde en humor spoort ze me aan
Om elk aspect van mezelf te beminnen
En zo het leven aan te gaan
Ik wil mezelf nu graag ontmoeten
Verlost van uiterlijke schijn
Ik sta mij toe niets meer te moeten
En eindelijk mezelf te zijn
Brigit Rozestraten (juli 2003)
